آئین مستان

شب شبِ شادیه،دلشادم

از غم و غصه ها ، آزادم

انقده خوبه که انگاری

تویِ ظرف عسل افتادم

اومده یابن الحسن

اونکه شده عشقِ من

شب، شبِ میلادشه

شادی کن و کف بزن ..

ناز قدمای تو

میدم آقا پای تو

جونم فدایِ راهت ..

از تو دم میزنم و

برده این دل من و

آقا اون روی ماهت ..

یابن الزهرا مدد .. یا مهدی

دور شمع غمت پروانه ام

آره آره منم دیوونه ام

دل چیه پایِ عشقت اصلاً

واسه تو من بلا گردونم

جان سَنَ قربان میگم

آره با ایمان میگم

وقتی که اسمت میاد

هرنفس ای جان میگم

اصلا مثِ نفسی

واسم تو همه کسی

با تو دارم اصالت ..

ای راهِ نجاتِ من

ردِّ پایِ تو اصلاً

یعنی راه سعادت ..

ناز قدمای تو

میدم آقا پای تو

جونم فدایِ راهت ..

از تو دم میزنم و

برده این دل من و

آقا اون روی ماهت ..

یابن الزهرا مدد .. یا مهدی

امشبُ تا سحر بی تابم

سویِ تو قبله و محرابم

اومده نیمۀ ماه اما

ماهِ کامل تویی مهتابم

بیتِ تکِ هر غزل

ای که تویی بی مثل

تشنۀ روی توام

العجل العجل العجل

عمری شده آرزوم

باشی آقا روبروم

دیگه تموم شه غیبت ..

با تو ایشالله میریم

تا کرب و بلا میریم

یک اربعین زیارت ..

اصلاً مثِ نفسی

واسم تو همه کسی

با تو دارم اصالت ..

ای راه نجات من

ردِّ پایِ تو اصلاً

یعنی راه سعادت ..

در این سینه تیرِ محبت نشسته

و چشمم به امیدِ اُلفَت نشسته

بهشت آرزویِ گدایی نباشد

که در سایۀ طاقِ نُصرت نشسته

بگیر از رُخت پرده را تا ببینند

که یوسف هم اینجا به زحمت نشسته

به رویِ پَر و بالِ هم در مسیرت

فرشته فرشته به حیرت نشسته

هوایی ندارد بجز سجده بر تو

بر آن سَر که گرد محبت نشسته

دل ما رمیده ،اگر پَر کشیده

شرابی چشیده، به شوقی تپیده

دویده دیده بسویت که دیده

که عطری وزیده که نوری دمیده

که آقا رسیده و با دامنی پُر عنایت نشسته

بیا تا که زهرا به قابَت بگیرد

بیا تا که زینب گلابَت بگیرد

علی پیشت آیاتِ قرآن گرفته

بخوان تا دمِ مستجابت بگیرد

بیا تا که عباس پشتت بتازد

بیا تا که اکبر رکابت بگیرد

که عالم ببیند حسین آمد امشب

حسینی ترین انقلابت بگیرد

بیا تا که ایوان طلای نجف هم

صدو ده سَبو از شرابت بگیرد

تو آبی جوابی حسابُ کتابی

تو معمارِ صحنِ بقیعِ خرابی، شهابی شرابی

تو پایان خوابی نفسهای نابی

تو رسواگر چشمه های سَرابی

به دل گفته ام نذرِ حال خرابت بگیرد

بزن تکیه بر کعبه با ذوالفقارت

بزن تا که چرخد زمین در مدارت

عَلَم را بکش رویِ دوشَت نفس زن

که طوفان شود موقع تار و مارت

زمان تقاصت عمو راصدا کن

که حض می کند لحظۀ تار و مارت

خنک می شود سینه ها و جگرها

پس از کعبه باشد مدینه قرارت

عجب گرد و خاکی کند انتقامت

که جبریل سرمه کشد از غبارت

تو مفتاح مایی تو عین البقایی ظهور خدایی

تو وقت کَرَم مجتبایی تو وقت رجز مرتضایی

توتیغ رهایی نفس های کربلایی

تو بانگ رسایی

که میریزد از سر به پا اقتدارت

چه جای شگفتی که کافر گریزد

که شیرِ نر از هولِ حیدر گریزد

علی هستی و وقتِ هو هویِ تیغت

سپاهی نداند که بی سر گریزد

علی هستی قبل از آن که بیایی

زِ برق نگاه تو لشکر گریزد

مگر می شود آنکه روبرعلی نیست

که از تیغ مولایِ قنبر گریزد

فدای امیر سپاهت که دشمن

ز هولِ ابالفضل و اکبر گریزد

تو رمزِ قدیری تو ما را امیری،سعادت مسیری

تو روح کویری تو آیات حق را نظیری

توبر ناکثین مارقین قاسطین ظمهریری

تو جاءالحقی بی نظیری

امیری حسین و نعم الامیری

به سمت تو شیعه به محشر گریزد

بیا بشنوم لحن نورانیت را

کنارت مناجات شعبانی ات را

سرِ جاده ی مشهدم تا ببینم

شبی عاشقانِ خراسانی ات را

قدم زیرِ باران قدم میزنم تا

مگر حس کنم حال بارانی ات را

تو و سیصدو سیزده مَرد ایمان

بیا بشنوم شورِ طوفانی ات را

ببین سیدِ ما،مهیا نموده

برایت سپاه سلیمانی ات را

به حیرانی ما،پریشانی ما،پشیمانی

ما نگاهی به بغض غزلخوانی ما

به این جمعه های زمستانی ما به شبهای طولانی ما

نصیبی نما صُوتِ قرآنی ات را

دعایی کن امشب جوانان ایرانی ات را

بهارِ ، شب عشق و شبِ باغِ و گلشن

به نورت ، شده چشمای عشاق تو روشن

ای امیدِ عالم   ای پروازِ بالم

بی  تو زار و خسته ام

با  تو خوبه حالم

تو ماهِ منی  پناهِ منی

تو خورشیدِ قلبِ سیاه منی

من با همین خوشم ، دیوونۀ تو شم

الغوث والامان یا صاحب الزمان

برامون ، قراره دوباره چاره بیاری

بیایُ ، یه مرحم به دل شیعه بزاری

تو رویایِ مایی  تو دنیایِ مایی

ما  دلدادۀ تو

تو  آقای مایی

گرفتارتم  بدهکارتم

تویی یوسف و من خریدارتم

شرمندۀ توام  من بندۀ توام

الغوث والامان یا صاحب الزمان

ز اوج آسمانهای خداوندی ندا آمد

شب پرواز آسان شکسته بالها آمد

بده ساقی کمی باده بر این مخمور افتاده

شب وا کردن عقده شب مشکل گشا آمد

مرو در گوشۀ دخمه بزن مطرب... بخوان نغمه

شب تصنیف خواندن شد شب عیش و صفا آمد

طبیب دردمندان و حبیب مستمندان و

امید اهل زندان و کلید قفلها آمد

مگو پس کو نگار ما نگار گلعذار ما

حبیبِ غمگسار ما ز سامرا بیا آمد!

بیاور دست بالا و بزن کف تا توان داری

غریبی کم کن ای عاشق که عشقِ آشنا آمد

مبارک باد و فرخنده بساط عیش پاینده

نسیم قدسی رحمت ز سمت سامرا آمد

اگر در شور او هستی بدان منظور او هستی

به عشق او تحمل کن اگر قدری بلا آمد

هوالاول، هوالاخر، هوالباطن، هوالظاهر

تجلیِ تمام آیه‌هایِ کبریا آمد

هوا لطف و هو الرأفه هوالغوث هو الرحمه

بلاگردانِ عشاق اسیر و مبتلا آمد

هو الطور و هو النور و هو نورٌ علی نورُ

شب ظلمت فراری شد سحر شمس الضّحی آمد

هو الفتح و هو النصر و هو الصبح و هو العصرُ

غروب بی‌قراری شد ببین بدرالدجی آمد

هوالدّاعی هوالدّعوه، هو القرآن هو العتره

هو الوهاب باالفطره عطا آمد سخا آمد

شفیع المذنبین یا رحمة للعالمین یا که ...

ابوالقاسم اباصالح محمد مصطفی آمد

بخوان با جبرئیل انا ، بخوان آیات اعطینا

که آخر شعبۀ کوثر ز عرشِ انما آمد

شه دلدل سوارِ ذوالفقارِ آخته در کف

یگانه وارث تاج امیر لا فتی آمد

چه در صولت چه در هیبت چه در قدرت چه در عزّت

چه در همّت چه در رفعت تماماً مرتضی آمد

هوالسّر و هو المعلن، هو الحُسن و هو المحسن

رحیمی و کریمی و سخای مجتبی آمد

هوالوافی هو الکافی هو العافی هو الشّافی

شفایِ زخم لبهای شهید کربلا آمد

هو زمزم هو الکعبه هو المشعر هو القبله

نوای پرچم سرخ غریب نینوا آمد

هو القدس هو السبحان هو الرحم و هو الرحمان

کرامات الحسینیه بگو کهف الوری آمد

هو السّجاد فی السّجده هو الباهر هو الباقر

هو الصادق هو الکاظم دلیلِ دلربا آمد

امان الخائفین حصن حصین حبل متین یعنی

عطوفت های سلطان سریر ارتضا آمد

غیاث المستغیثین و مناجاتُ المُحبینُ

عنایات جوادیِ جواد ابن الرضا آمد

هو السّرُ هو الاَسری هو القدر هو الاحیا

هوالهادی هو المهدی هدایت را بقا آمد

حسن صورت حسن سیرت حسن خلقت حسن هیبت

حسن رحمت حسن شوکت ببین یار از کجا آمد!

هو طه هو الحیدر هو الزّهرا هو الزّینب

هو الاکبر هو القاسم همه آل عبا آمد

هو القهر هو القاهر هو القوة هو القادر

شکوه و غیرت و مجدِ علمدار وفا آمد

هو المحراب و المنبر امین الله فی ارضه

ثبات و لنگر ارض و سموات عُلا آمد

سلیم است و سلام است و عنایاتش مدام است و

عزیز ذوانتقام است و معز الاولیا آمد

هو الفِطر و هو الفاطر هو الستر و هو الساتر

هو الغفران، هو الغافر، خداییِ خدا آمد

هو العزّ و هو الفخر و هو الذکر و هو الذُخر و

امید نا امیدان و جواب ربنا آمد

هو الباقی، هو المغنی، هو الفجر و هو المجری

هو الحیّ هو المحیی مسیحای شفا آمد

چه آقایی چه مولایی چه لیلای دل آرایی

چه سیمایی چه غوغایی جمال کبریا آمد

شب خوشحالی زهراست شب تکریم سائل‌ها

« الا یا ایّها الساقی ادر کأساً و ناولها »

از راه میرسی كه چراغانمان كنی

فارغ زكاج های زمستانمان كنی

یعنی رها ز كوچه خیابانمان كنی

روشن به نورِ نیمه ی شعبانمان كنی

برگرد آسمان مرا ، یك ستاره نیست

در كار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

جانم به لب رسیده جانانم آرزوست

لب تشنه ام طراوت بارانم آرزوست

یوسف ترین پیمبر كنعانم آرزوست

از دیو و دَد مَلولَم و انسانم آرزوست

ما را به جز به یوسف زهرا چه حاجت است

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

از یاد برده ایم كه یاری غریب هست

اینجا هنوز رایحه ی بوی سیب هست

در این زمانه ای كه ریا و فریب هست

ای خواجه درد نیست مگر نه طبیب هست

از یاد برده ایم كه یاری غریب هست

اینجا هنوز رایحه ی بوی سیب هست

از یاد برده ایم كه یاری غریب هست

اینجا هنوز رایحه ی بوی سیب هست

در این زمانه ای كه ریا و فریب هست

ای خواجه درد نیست مگر نه طبیب هست

یا من هو الطبیب كه از من بریده ای

از من جدا مشو كه توام نور دیده ای

ای آنكه غیر تو همه را تار دیده ایم

مانند خود به بند تو بسیار دیده ایم

در چشم، شكوه علمدار دیده ایم

ما در پیاله عكس رخ یار دیده ایم

صبح است ساقیا قدحی پر شراب كن

این ذره را به لطف خودت آفتاب كن

با گریه سر به بالش ابر آسمان گذاشت

هجر تو داغ بر دل پیر و جوان گذاشت

خوشبخت آنكه پای فراق تو جان گذاشت

ای تیر آخری كه خدا در كمان گذاشت

قلب مرا به تیر نگاهت هدف بگیر

جان مرا به جانِ عمویت نجف بگیر

ای آخرین حقیقت آدم نیامدی

به شوق بازدم ز چه یكدم نیامدی

با اینكه تو به دیدن ما كم نیامدی

از صبح تا غروب نوشتم نیامدی

گیرم خدا بخواهد و پیدا كنم تو را

من با كدام دیده تماشا كنم تور را

ای آشنایِ این دلِ بی آشنا بیا

ای باوفا برای منِ بی وفا بیا

از صبح تا غروب نوشتم بیا بیا

اینجا نیامدی سحری كربلا بیا

آنجا كه از قرار عالم قرار رفت

تا پشت خیمه اسب بدون سوار رفت

همه از خیمه ها بیرون دویدن

ولی سالار زینب را ندیدن

با هر نفس با هر تبش

یاد تو می افته دلم

هر جا به پیش هر كسی

از عشق تو گفتِ دلم

دلتنگیم تموم نمیشه

شوق دیدن تو دارم

هر قدرم خزونی باشم

وقتی تو بیای بهارم

بیا ای عشق بی كرونِ من

آتیش زدی به جونِ من

آقای مهربون من

بیا آقایِ مهربون من

من یادمِ از بچگیم

گفتن یه روز آقام میاد

گفتن نمیمونه غمی

از راه اگه مهدی بیاد

پیرای قبیله رفتن

كم كم بی تو قد كشیدیم

ما چشم انتظارت هستیم

آقا جون بیا بریدیم

بیا بد جوری هواتو كردم

درمون تموم دردم

من دور سرت بگردم

بیا آقایِ مهربون من

هجرون تو طولانیو

عمرم كمِ آقای من

طاقت نداره این دلم

این ماه بی همتای من

حال و روز من سیاهه

بی تو عمر من تباهه

هر هفته  غروب جمعه

آقا چشم من به راهه

بیا آقا به خاطر زهرا

تنها مسافر دنیا

غم خونه كرده تو دلها

بیا آقایِ مهربون من

بیا ای عشق بی كرون من

درد و بلات به جون من

آقای مهربون من